Bu yazı yazmadan önce açıkçası uzun uzun düşündüm.
Sebebi ise yazılı basına yıllarca emek veren birisi olmamdı.
Zaten gözden düşen, her geçen gün kan kaybeden, tirajları yerle yeksan olan gazetelere bir tekme de ben mi vuruyorum acaba dedim kendi kendime…
Haaa medya 4. Güç müdür?
Bence tüm yaşananlara rağmen hala 4. güçtür ve öyle de kalacaktır!
Ama kabuk değiştirmektedir ve değiştirmelidir de…
Biz istesek de istemesek de ok yaydan çıktı.
Özel haberciliğin bittiği, gazetecilik yapmanın neredeyse imkansızlaştığı bir ortamda zaten yazılı basında ısrarcı olmak pek de akıllıca gözükmüyor.
Bu yazıyı okuyanlar size sesleniyorum!
Kaçınız evinize ya da iş yerinize gazete alıyorsunuz?
Alanlar bu sözümde size…
Kaçınızın aldığı gazete yerel?
Herkes bunun muhakemesini yaparsa sanırım üç aşağı beş yukarı yanıtlarda kendiliğinden oluşur.
İnsanların gazete almamasının sebebi de sadece ekonomik nedenler değildir aslında.
Yazılı ve görsel medyanın en büyük düşmanıdır artık internet!
Kimse bugün Facebook ya da Twitter da gördüklerini yeniden okumak istemez.
O yüzdendir ki bir an önce internet gazeteciliği için adımlarımızı atmalıyız.
O Gazete kokusunu seven, çayını-kahvesini yudumlarken ‘memlekette neler olmuş’ diyerek gazetesini okuyan nesil yok olmak üzere.
Yeni nesil tam bir telefon ve bilgisayar bağımlısı.
Hele ki gençler…!
Akşama evde ne yemek olacak onu bile annesinin ‘Bugünkü menümüzde şu var’ paylaşımdan haberdar oluyor.
Bu yüzdendir ki yazılı basında çağa ayak uydurmalıdır ve en kısa zamanda dijital dünyadaki yerini almalıdır.
